شعری از نصرت رحمانی( هرگز نمیتوان گلزخمهای خاطرهای را ز قلب کَند)
هرگز نمیتوان
گلزخمهای خاطرهای را ز قلب کَند
که دراین سیاه قرن
بیقلب زیستن
آسانتر است ز بیزخم زیستن
قرنی که قلب هر انسان
چندیدن هزاربار
کوچکتر است
از زخمهای مزمن و رنجی که میکشد