کتوک شعر میناب

راز دل این پراید مشکی ام

اما راضی نیستم جناب برف پاک کن

اشکهایم دیگر پاک است...

جناب احمد بلالی خشکسالی را هن و هن کنان کلنگ می زنی

پیدا نمی کنی پسرت را

دنبال بقیه شیاطین بگرد

پست مدرن دستان من برای این خاک آب

نه می شود

برای این تکه باید گاو شد

و قلمم دارد خیش می زند

و پراید  می گریزد از چهره ی من

و درخت در می رود از پراید

ما مدل هزاروسیصد و اندی دردیم

و قرمزی گوجه فرنگی نمی تواند ازگناه کبیره ام دفاع نمی کنم

دردم میگیرد در سوره سوره های نساء

در چشمهای نه ماهه ی مریم

نیافتم این شعر را   وپراید  مشکی پوشید این

سپیده را

مثل پدر که قلبش  چپ کرد وسط تامین اجتماعی

ولی صندوق راست افتاد از جناحی كه

نه پدر ! هنوز برای رییس جمهور شدنت در این قبرستان زود است

بگذار برای قلبت ستاد تبلیغات بزنم  

روبروی اتاق عمل ۲۳ شفاء کرمان