از تو تنها حلقهای طلایی و
از من
نانی که به خانه آوردهام، پیداست
مِه در اتاقمان بیشتر شده
بارها به اشتباه
لبهایم را بر دیوار گذاشتهام
بوسههای هدر رفته
آواز آن قناریِ غمگین است
یا عطرِ موهای توست
در شبهای سرماخوردگی
مِه در اتاقمان
بیشتر شده
پرتقالی که پوست میکَنی
انگشتهای من است
و از آبی که میخورم
صدای گریه میآید
مِه بیشتر شده
و روزهایمان قایمباشکیست در تاریکی :
من در اتاق پنهان میشوم
تو چشم میگذاری و
به خواب میروی
گروس عبدالملکیان
آخرین ارسال های انجمن
عنوان | پاسخ | بازدید | توسط |
![]() |
0 | 387 | farsroidone |
![]() |
0 | 386 | farsroidone |
![]() |
0 | 412 | farsroidone |
![]() |
1 | 571 | farsroidone |